Op 10 juni 2017 vond de feestelijke opening plaats van de twee grondwatermeters die door stiichting VEEN zijn geplaatst: een enkele grondwatermeter aan de Helenaveenseweg in Grashoek en een dubbele aan de Molenbaan in Meijel. De meters zijn ontworpen door Wim Jacobs uit Asten en gebouwd door Harrie Lommans uit Neerkant. Bij de feestelijke opening aan de Molenbaan waren ruim 100 genodigden aanwezig. Er werden toespraken gehouden door Herman Peeters (voorzitter stichting VEEN), Joke Kersten (hoofdbestuur waterschap Limburg), Jan Fenten (Staatsbosbeheer), Herman Crompvioets (heemkundevereniging Medelo) en  Arno Janssen (wethouder Peel en Maas). Piet Blankers (secretaris VEEN) gaf een uiteenzetting over de werking en betekenis van de meters. Een bijzonder intermezzo was het speciaal voor deze opening geschreven lied "Mistige daage", dat gezongen werd door troubadour Hans van Gorp uit Asten. De onthulling van de meter vond op een spectaculaire wijze plaats, namelijk doordat het doek waarmee hij was afgedekt door een drone werd weg getrokken. Onderstaande beelden en links geven een impressie van de opening, die door alle aanwezigen zeer werd gewaardeerd.

 

.be" target="_blank" rel="noopener">Mistige Daage

 

Meijelse vertaling van het Brabantse "Mistige daage" (Herman Crompvoets)

Ik loop over ‘t smalle pad
alleen dur de Verheven Peel
um me hin, is alles nat
‘t veenmos, blinkt as fluweel

En straks, dan glij ik uit
dan lig ik hier uitgeteld
onder in ‘n kuul of sloot
in ’t dörp, wordt dan verteld

d’n hille Peel is afgezocht
mèr niemmes die ‘m zag
toen, daoraachter in dien bocht
op ‘t einde van d’n dag
klonk inéns ‘n zaacht gekèrm
tot an z’n middel zat ie vaast
trok z’n eigen op de berm
umhog uit ‘t moeras

sombere naachte
heel alleen hier in ’t moer
nééjen dag li te waachte
‘t gevaar op de loer mmm, mm, mm

ik heur ‘t hout dè krakt
‘n wulp, schrikt uit ‘r néést
’t is alsof de grónd verzakt
hier is nog nooit ‘n mens gewist

net als ge ‘t nie verwacht
kumt er iets langs in volle vaart
hoefgetrappel, brute kracht
gaowen helm, ’n blinkend zwaard
Rómeinse hoofdman op z’n pérd?
ik kiek nog ‘s en ik zie
‘t gewei van ‘n groot hert
rent an m’n neus vurbéj

mistige dage
heel alleen hier in ’t moer
nééjen dag li te waachte
‘t gevaar óp de loer mmm, mm, mm

ik vuul, de wéjnd die blaost
’t dónker dè wèèjt vurbéj
De Peel li uitgereust
D’n berk hier bóvve mééj

ik zie de vlakte groot en leeg
tot dòr aachter an de raand
zaachte grónd dè wordt wir zand
ik loop nòr d’n overkant
ik merk hoe ‘t verlange gröjt
de kruising heb ik goe gegokt
ik heur ‘n aaw vertrouwd geluid
stem die in de verte lokt

‘k zie de kéérek en d’n tórre
de blinkend goudgele haan
ik volg de weg langs ’t kórre
zet de koffie mèr klaor ik kóm d’r aan

mistige dage
hier tusse watter en steen
as de gedachte vervage
en de wolke verdwijne één vur één
sombere naachte
hier tusse watter en steen
nééjen dag li te waachte
ik loop wéjter alleen, alleen, alleen

 

Mocht u meer willen zien en horen over de peel en zijn verleden en het belang voor Meijel dan is de uitzending van omroep P&M van 22-008-2017 interessant. In het tweede deel van deze uitzending vertelt Piet Blankers, secretaris van de stichting VEEN, over het mooiste plekje van Meijel / Peel en Maas, over de stichting VEEN, het struinpad en de watermeters: P&M Zomertoer: Meijel (afl.2)